Czym dokładnie jest żywienie pozajelitowe i w jakim celu się je stosuje? Żywienie pozajelitowe stosowane krótko lub długotrwale jest często jedyną możliwością, by uratować pacjenta od śmierci głodowej. Dowiedz się, co wchodzi w skład preparatów do żywienia pozajelitowego i w jaki sposób się podaje się je choremu.

Wskazania do żywienia pozajelitowego

Podawanie preparatów do żywienia pozajelitowego jest konieczny w przypadkach, gdy układ pokarmowy pacjenta nie jest w stanie wchłonąć wystarczającej ilości składników odżywczych, podczas śpiączki lub dłuższej utraty świadomości, u wcześniaków, które nie mają jeszcze w pełni rozwiniętego układu pokarmowego, a czasem u pacjentów w stanach ciężkiej anoreksji lub bulimii.

Wskazaniami do zastosowania żywienia pozajelitowego są oparzenia, niedrożność i przetoki przewodu pokarmowego, choroba Leśniewskiego-Crohna, ostre zapaleniu trzustki. Stosuje się je również u części chorych w okresie okołooperacyjnym, podczas chemioterapii lub radioterapii.

Preparaty do żywienia pozajelitowego

W skład preparatów do żywienia pozajelitowego wchodzą wszystkie potrzebne organizmowi substancje odżywcze w odpowiednich proporcjach, ustalanych przez lekarza. Są to węglowodany, najczęściej w postaci roztworów glukozy, tłuszcze nienasycone pochodzenia roślinnego i rybnego, aminokwasy pozyskiwane syntetycznie, woda, witaminy oraz mikro i makroelementy.

Preparaty do żywienia pozajelitowego muszą być jałowe, a także przechowywane i podawane w sterylnych warunkach, żeby zminimalizować ryzyko infekcji. Ich dokładny skład powinien nadzorować lekarz, jednak w wypadku długotrwałego stosowania preparaty do żywienia pozajelitowego mogą przygotowywać i podawać odpowiednio przeszkolona osoby w warunkach domowych.

Podawanie preparatów

Podczas żywienia pozajelitowego składniki odżywcze są podawane bezpośrednio do krwiobiegu pacjenta. W przypadku krótkotrwałego stosowania, preparaty do żywienia pozajelitowego są podawane do żył obwodowych, za pomocą wenflonu.

Jednak z uwagi na ryzyko wdania się zakażenia lub zapalenia żył, kiedy zachodzi konieczność długotrwałego żywienia pozajelitowego, wykorzystuje się cewnik założony do żyły głównej, umieszczony na stałe na klatce piersiowej.

Preparaty do żywienia pozajelitowego dostępne są w ofercie Grupa Anmar.